อันชั่วดีมีกฎกำหนดเห็น
ใช่ซ่อนเร้นเฟ้นยากลำบากหา
เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเลิศปัญญา
ถือตนว่าค่าล้ำส่ำสัตว์ใด
สิ่งผิดแผกแยกไม่เป็นเช่นถูกผิด
ก็น่าคิดอนิจจาค่าอยู่ไหน
คนกับสัตว์วัดไม่ต่างแต่อย่างไร
แล้วไฉนให้จำแนกมาแยกกลาง
ความชั่วดีนี้ใช่ยากลำบากแจก
ที่สุดแปลกแยกไม่เป็นแล้วเห็นขวาง
เหมือนปล่อยปละละเลยทิ้งเฉยวาง
เพียงคำอ้างอย่างสติพิจารณา
ประวัติศาสตร์วาดหวังสังวรคิด
อย่าทำผิดซ้ำซากมากปัญหา
เคยมากชั่วกลัวไว้ให้นำพา
ย้ำเตือนตราปัญญาจดเป็นบทเรียน...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
