เมื่อสองปีผ่านไปพี่ไกลลับ
ความรักคับข้องใจต้องไกลที่
เพราะน้องนางจากไปมิใยดี
ทิ้งให้พี่เศร้าซมระทมทรวง
พี่ต้องหลบเลียแผลชะแง้หา
ไม่พบหน้าคนดีที่ห่วงหวง
เจ็บเหลือเกินช้ำชอกถูกหลอกลวง
หัวใจกลวงร่วงหล่นดั่งคนตาย
คิดถึงน้องใจจะขาดอนาถนัก
คิดถึงรักร้างราตรงหน้าค่าย
คิดถึงน้องเนื้อนวลชวนแนบชาย
คิดถึงกายหอมกรุ่นละมุนมาน
มาวันนี้ที่รักขอปักศร
มาง้องอนคนดีอยู่ที่ศาล
ขอเจ้าพ่อรู้เห็นเป็นพยาน
ขอพระกาฬช่วยรับน้องกลับคืน
จะพาน้องแก้บนพ้นทุกข์โศก
มารับโชคสองชั้นในวันชื่น
ปรางค์สามยอดยึดมั่นรอขวัญยืน
วันมะรืนรอที่หน้าสถานีฯ
คนเมืองลพฯพบรักถูกหักอก
เหมือนดั่งตกรถไฟหนอใจพี่
จากเจ้าพ่อพระกาฬไปนานปี
มาวันนี้ท่านดลใจให้รักคืน
“ไพร พนาวัลย์”