โอ้ว่าใจไยเต้นไม่เป็นส่ำ
ดุจกลองย่ำซ้ำเห็นเช่นไฉน
ไม่เคยเห็นเป็นมาแต่คราใด
ประหลาดใจไม่สงบยามพบเจอ
นี่ใช่ไหมใครซึ้งจึงประจักษ์
ยามพิษรักสมัครแนบแอบเสนอ
ช่างกระไรในกมลใคร่ปรนเปรอ
เพียงพบเธอละเมอฝันขึ้นทันใด
......" บูรพ์ "......
ดึกเพียงใดวางกลอน..รออ้อนพี่
รุ่งสุรีย์มีหนึ่ง..กึ่งเฉไฉ
วางคำกลอนอ้อนกลับได้จับใจ
ละเมียดละไมอบอุ่นเป็นบุญพา
อีกเมื่อไหร่เล่าหนอ..จะขอแต่ง*
หัวใจแบ่งหญิงใด..จึงไม่กล้า
น้องไม่ห่วงเจ้าประจำเห็นตำตา
ห่วงแต่คนร่วมชายคา..จะว่าเอา!!
รุ่งสุรีย์มีหนึ่ง..กึ่งเฉไฉ
วางคำกลอนอ้อนกลับได้จับใจ
ละเมียดละไมอบอุ่นเป็นบุญพา
อีกเมื่อไหร่เล่าหนอ..จะขอแต่ง*
หัวใจแบ่งหญิงใด..จึงไม่กล้า
น้องไม่ห่วงเจ้าประจำเห็นตำตา
ห่วงแต่คนร่วมชายคา..จะว่าเอา!!
(*จะขอแต่ง...อ่ะ...แต่งงานนะคะ!..ไม่ใช่แต่งกลอน 
)
)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
