โอ้ว่าใจไยเต้นไม่เป็นส่ำ
ดุจกลองย่ำซ้ำเห็นเช่นไฉน
ไม่เคยเห็นเป็นมาแต่คราใด
ประหลาดใจไม่สงบยามพบเจอ
นี่ใช่ไหมใครซึ้งจึงประจักษ์
ยามพิษรักสมัครแนบแอบเสนอ
ช่างกระไรในกมลใคร่ปรนเปรอ
เพียงพบเธอละเมอฝันขึ้นทันใด
อยากจะยุดฉุดใจสู้ใฝ่ยื้อ
แต่ช่างดื้อถือรักเกินหักไหว
ปากเสแสร้งแกล้งเมินยากเดินไป
ด้วยว่าใจไม่จำจะนำพา
ขอวิงวอนอ้อนคะนึงใครหนึ่งนั้น
เอ่ยจำนรรจ์ฝันถึงใครหนึ่งหนา
อย่าแค่ก่นบ่นใบ้ในอุรา
กล่าววาจามาให้ได้ยินยล...
" บูรพ์ "
ป.ล.ต่างคนต่างดื้อนะ...