๐ ร่องรอยรักบาดลึกจารึกฝัง
หัวใจพังแหลกราญต้านไม่อยู่
คราบน้ำตาเอ่อนองครองให้ดู
เสียงคำขู่จากตรมระดมแทง
๐ เฉือนเป็นชิ้นละเอียดวางอย่างไร้ค่า
คืนเวลาทุกเรื่องเคยเรืองแสง
หมดสิ้นแล้วไม่เหลือเผื่อแสดง
สุดสิ้นแรงจะยืนหยัดขัดใจคืน
๐ ขอโอบกอดความรักค่อยผลักไส
แต่นี้ไปคงหมดลมข่มใจฝืน
อนิจายถากรรมกระทำยืน-
คล้ายเหมือนตื่นตายทั้งเป็น...ก่อนเย็นชา...
ตะวันฉาย
เมื่อวิมานในฝันมลายสิ้น
ทุกถิ่นแถนแดนดินก็ไร้ค่า
สิ่งรอบตัวสลัวดำคล้ำในตา
กลายเป็นไฟริษยาแผดเผาใจ
ทุกคืนค่ำฉ่ำนองไปด้วยน้ำ
ที่ระกำนัยน์ตาพาหยดไหล
ทนสะอื้นชอกช้ำอยู่ภายใน
โดยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายดี
เข็มเวลาทิ่มแทงจนชาด้าน
ไม่เคยผ่านห้วงกาลในดิถี
มองไม่เห็นปัจจุบันผันชีวี
จมฤดีกับอดีตที่กรีดทรวง
ช่างบาดลึกฝังจำชอกช้ำแสน
ให้มาดแม้นบูชายัญผ่านแดนสรวง
ถึงตัดคอล่อเป้ากระเส่าดวง
เหมือนดาบหน่วงถึงคอ..กระนั้นเลย
blues..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
