เวลาล่วงเลยผ่านก็นานแล้ว
ยังไร้แวว ยอดขวัญ นั้นหวนหา
หรือลืมหมด รสร้อย ถ้อยวาจา
คำสัญญาครั้งก่อน ไม่ย้อนทวน
อกละมุน หนุนแนบ เคยแอบอ้อน
ฟังบทกลอน วอนพร่ำ รำพันหวน
พี่รินร้อยถ้อยกานท์ ขานสำนวน
หวานรัญจวน ยวนเย้า เพื่อเอาใจ
สองมือเคล้าเคลียปรางมิห่างหนี
ป้อนวลี คำคม พรมพลิ้วไหว
แต่..บัดนี้ เมินหมาง ห่างน้องไกล
เหมือนสิ้นเยื่อ ขาดใย ไม่คืนคอน
คิดถึงภาพ ความหลัง เมื่อครั้งคู่
ให้อดสู ฤทัย สุดถ่ายถอน
โอ้รักเอย เคยอยู่ เคียงคู่นอน
ต้องร้าวรอน ด้วยเหตุ...อาเพศใด?
“สุนันยา”