แต่บ้านฉันน้ำท่ามาล้นหลั่ง
ฝนก็ยังตกตามไหลลามรี่
นั่งเขียนกลอนวอนฟ้าให้ปรานี
กลับยังมีห่าใหญ่ใส่หลังคา
น้ำปริ่มโขงข้นคลักผลักแรงไหล
วังเวิ้งใหญ่หมุนวนคนผวา
นำเศษซากฟากฝั่งลิ่วหลั่งมา
มองลิบตาอาจล้นฝั่ง..ฝนยังโปรย
อยากหมุนแกนแทนโลกโยกให้เฉียง
จะได้เอียงเทน้ำสู่ความโหย
จากน้ำนองล้นฝั่งอยากสั่งโรย
ถึงทุกผู้ที่โอดโอยโดยทั่วกัน
เมื่อชีวิตติดอยู่คู่ธรรมชาติ
เมื่อไม่อาจหลุดพ้นจนหวาดหวั่น
เมื่อไม่เก่งเกินแถนแดนสัมพันธ์
เมื่อถึงวันสวรรค์หาย-ตายเท่ากัน
เป็นมนุษย์หยุดใต้หล้า ฟ้ากำหนด
ไยคิดคดเพื่อตนปล้นสุขสันต์
คว้าทุกอย่างสร้างบารมีทุกวี่วัน
เมื่อธรรมชาติ รำพัน..นั้นเป็นไง
ต่างทุกข์ทนด้วยกันวันหม่นหมอง
ทุกลำคลองขาดหายสายน้ำใส
ทั้งพืชสัตว์คงคู่อยู่อย่างไร
กอบโกยไปใครเฟื่อง..เมืองล่มจม.
ฝนก็ยังตกตามไหลลามรี่
นั่งเขียนกลอนวอนฟ้าให้ปรานี
กลับยังมีห่าใหญ่ใส่หลังคา
น้ำปริ่มโขงข้นคลักผลักแรงไหล
วังเวิ้งใหญ่หมุนวนคนผวา
นำเศษซากฟากฝั่งลิ่วหลั่งมา
มองลิบตาอาจล้นฝั่ง..ฝนยังโปรย
อยากหมุนแกนแทนโลกโยกให้เฉียง
จะได้เอียงเทน้ำสู่ความโหย
จากน้ำนองล้นฝั่งอยากสั่งโรย
ถึงทุกผู้ที่โอดโอยโดยทั่วกัน
เมื่อชีวิตติดอยู่คู่ธรรมชาติ
เมื่อไม่อาจหลุดพ้นจนหวาดหวั่น
เมื่อไม่เก่งเกินแถนแดนสัมพันธ์
เมื่อถึงวันสวรรค์หาย-ตายเท่ากัน
เป็นมนุษย์หยุดใต้หล้า ฟ้ากำหนด
ไยคิดคดเพื่อตนปล้นสุขสันต์
คว้าทุกอย่างสร้างบารมีทุกวี่วัน
เมื่อธรรมชาติ รำพัน..นั้นเป็นไง
ต่างทุกข์ทนด้วยกันวันหม่นหมอง
ทุกลำคลองขาดหายสายน้ำใส
ทั้งพืชสัตว์คงคู่อยู่อย่างไร
กอบโกยไปใครเฟื่อง..เมืองล่มจม.
"บ้านริมโขง"