ปากกาหมึกเทาสีขุ่นขุ่น
ใบหน้าเรียวมุ่นสองคิ้วหยัก
ลงมืดวาดรูปด้วยใจรัก
ดวงพักตร์แต้มยิ้มช่างอิ่มเอม
เธอวาด'รุ้งงาม'ทาบทามฟ้า
หลังฝนเริ่มซาเกาะดอกเขม
วิคผกผินบินปรีดิ์เปรม
เกษมล้นชุ่มชอุ่มใจ
เธอยิ้มมองดูภาพสีสวย
ใบหน้าแต้มด้วยยิ้มสดใส
ก่อนละทิ้งภาพที่ฉาบไป
ส่งให้ใครใครได้ชื่นชม
ตัวเธอ 'สร้างสรรค์' งานด้วยฝัน
ตัวฉัน 'สรรสร้าง' ร่างงานสม
เธอ-ฉัน เราสองมองโลกกลม
ทุกอย่างที่ห่มคือ...สุขใจ
You are the inspiration.
แบบว่าเกิดแรงบันดาลใจจากกระทู้คุณงายแล้วก็คิดถึงงานใครคนหนึ่ง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 02:11:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: รุ้งหาย...ดอกไม้ยังบาน (อ่าน 3855 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: