แม่จริมฉันเคยไปใช่ไกลแสน
เพียงข้ามแดนภูผาขอบฟ้าฉ่ำ
ทางขึ้นเขาเลี้ยวลดปรากฏนำ
ไม่ถึงค่ำ-ไป-กลับน่าน ผ่านสบาย
บ้านร่มรื่นผืนป่านาเชิงเขา
ที่ยามเช้าเมฆลอยคล้อยสยาย
ลมไล่ทุ่งมุ่งสู่เคียงคู่กาย
ดุจดั่งคล้ายหมายเหมือนรับเพื่อนชม
ไม้สักสวยริมเขาเจ้าสูงเด่น
พอได้เห็นไม้ใหญ่ใครไม่ข่ม
ในวัดวาอารามใคร่คร้ามชม
หลงนิยมสักแท้..แม่จริม..
นึกย้อนกลับนับวันเหมือนฝันตื่น
ไม่เหลือชื่นติดค้างอย่างเหงาหงิม
ไม่มีใครให้ซึ้งรำพึงพิมพ์
“แม่จริม” อยู่ริมใจ..ใกล้ลืมเลือน..
เพียงข้ามแดนภูผาขอบฟ้าฉ่ำ
ทางขึ้นเขาเลี้ยวลดปรากฏนำ
ไม่ถึงค่ำ-ไป-กลับน่าน ผ่านสบาย
บ้านร่มรื่นผืนป่านาเชิงเขา
ที่ยามเช้าเมฆลอยคล้อยสยาย
ลมไล่ทุ่งมุ่งสู่เคียงคู่กาย
ดุจดั่งคล้ายหมายเหมือนรับเพื่อนชม
ไม้สักสวยริมเขาเจ้าสูงเด่น
พอได้เห็นไม้ใหญ่ใครไม่ข่ม
ในวัดวาอารามใคร่คร้ามชม
หลงนิยมสักแท้..แม่จริม..
นึกย้อนกลับนับวันเหมือนฝันตื่น
ไม่เหลือชื่นติดค้างอย่างเหงาหงิม
ไม่มีใครให้ซึ้งรำพึงพิมพ์
“แม่จริม” อยู่ริมใจ..ใกล้ลืมเลือน..
"บ้านริมโขง"