นั่งหน้าบ้านชานเรือนเหมือนเมื่อก่อน
ใจสะท้อนหวนกลับยังสับสน
แม่ชวนนับหนึ่งสองสามกันสองคน
สาละวนหยิบหนังยางมาวางลง
แยกเป็นกองแล้วลองให้ลูกนับ
ลูกคว้าหมับหนึ่งเส้นตามประสงค์
เล็งไปแล้วปล่อยควับอย่างมั่นคง
แมลงปอขาดตรงคอพอดี
แม่ดุว่าอย่าทำนะกรรมชั่ว
จะหมองมัวหมดค่าสิ้นราศี
จงมุ่งมั่นกระทำแต่กรรมดี
ชั่วชีวีปราศทุกข์สุขยั่งยืน
ย้อนสลับทวนกลับคำแม่ว่า
ในอุราปวดร้าวเศร้าสุดฝืน
เอนระนาบราบลงเหยียดตรงพื้น
อกสะอื้นโหยหามารดาเอย
ใจสะท้อนหวนกลับยังสับสน
แม่ชวนนับหนึ่งสองสามกันสองคน
สาละวนหยิบหนังยางมาวางลง
แยกเป็นกองแล้วลองให้ลูกนับ
ลูกคว้าหมับหนึ่งเส้นตามประสงค์
เล็งไปแล้วปล่อยควับอย่างมั่นคง
แมลงปอขาดตรงคอพอดี
แม่ดุว่าอย่าทำนะกรรมชั่ว
จะหมองมัวหมดค่าสิ้นราศี
จงมุ่งมั่นกระทำแต่กรรมดี
ชั่วชีวีปราศทุกข์สุขยั่งยืน
ย้อนสลับทวนกลับคำแม่ว่า
ในอุราปวดร้าวเศร้าสุดฝืน
เอนระนาบราบลงเหยียดตรงพื้น
อกสะอื้นโหยหามารดาเอย