[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพ์วาส]

ตัวเธอ : วรรณกรรม : และค่ำคืน

ทอดเงาไม้ในค่ำมืดดำนี้
เส้นราตรีชี้ผ่านในลานศิลป์
ยิ้มหวานหวานซ่านซึ้งตราตรึงจินต์
ดวงหน้าผินรินรวยด้วยยิ้มงาม

วรรณกรรมล้ำชื่อด้วยมือสอง
ปันร้อยกรองกรองกลั่นลั่นคำถาม
เจรียงพจน์หยดย้อยทุกถ้อยความ
ช่างพิรามยามอ่านผลงานเธอ

ลวดลายงานสานรวมงามท่วมท้น
หนึ่งในคนบนผืนเป็นหมื่นเพ้อ-
ว่า ‘เพราะคำฉ่ำชื่นระรื่นเจอ
งามเสมอเลอค่ากว่าสิ่งใด’

เธออย่ารุดหยุดปันงานสรรค์สร้าง
อย่าเพิ่งวางร้างหนี ณ ที่ไหน
เพราะเธอเป็นเช่นงานบันดาลใจ
ให้ร้อยกรองงานได้...ใช่ใครอื่น

เงาราตรีคลี่ม่านปกลานแล้ว
ดาวผ่องแผ้วแพร้วพริ้ง – ทิ้งหมอนยื่น
มือสองข้างกางรับกับค่ำคืน
ถ้าเธอหนึ่งพึงรื่นยืนสัญญา

โปรดอย่าได้หายหน้าลาทางไหน
โปรดเห็นใจใครคนหนึ่งซึ่งห่วงหา
โปรดรินถ้อยร้อยกรองเห่ท่องมา
โปรดอย่าลาหน้าลี้แล้วหนีจร...

เขียนให้ใครคนหนึ่งค่ะ...(ส่งเสริมกระทู้อันนี้แบบว่าอยากเขียนให้ใครคนหนึ่ง อิอิ)