คนขายเต้าหู้
...พ่อของฉัน ขายเต้าหู้ ผู้เป็นใบ้...
-๔-
ยอมใจ
ปี ๑๙๙๖ ฉันเรียนจบ ยกมือนบเคารพพ่อผู้เบื้อใบ้ ขายเต้าหู้สู้ลำบากตรากตรำไป ส่งเสียให้
จนเรียนจบครบตำรา
"พ่อจ๋า..ลูกได้งานมีบ้านอยู่ ไม่เลิศหรูแต่ดูดีนะพ่อจ๋า จะรับพ่อมาอยู่ด้วยชั่วชีวา ลูกจะพาพ่อ
สุขทุกคืนวัน"
ฉันนั่งรถแท็กซี่ไปรับพ่อ วันที่รอมานานมันเหมือนฝัน ความรู้สึกดับวูบลงฉับพลัน สิบห้าวัน
ตื่นมา พ่อเปลี่ยนไป
ครึ่งเดือนก่อน..ผมพ่อดำกลายเป็นขาว หน้าซีดราวหมั่นโถวไม่มีไส้ เกิดอะไร ที่ไหน เป็นอย่างไร
พี่สะใภ้สาธยายให้ฉันฟัง
"น้องหยุนสลบประสบเหตุ ก่อนเข้าเขตหมู่บ้านเราอีกเก้าหลัง คนขับซิ่งวิ่งไวไม่ระวัง หน้ารถพัง
อัดสะพานหยุนกระเด็น" พี่สะใภ้เล่าไปร้องไห้ไป
"พ่อว่องไวสวมใจสิงห์ให้เห็นเห็น อุ้มหยุนได้โบกรถอย่างยากเย็น แล้วขีดเส้นกากบาทซ้ำซ้ำกัน"
พี่สะใภ้แสดงท่าให้ฉันดู "คนขับรู้ หยุดอยู่ไม่แข็งขัน พ่อยัดเงินปึกใหญ่ให้ทันควัน โอ้..สวรรค์มาโปรด
ไม่โทษใคร ทุกทุกคนลงความเห็นไม่รอดแน่ พ่อยกมือไม่ยอมแพ้แย่ที่ไหน หยุนต้องตื่น ต้องฟื้น
ยืนต่อไป" พี่ทำมือไหวไหวเหมือนพ่อทำ
"วันต่อมา..หมอยืนยันว่าไม่รอด พ่อจับมือหมอกอดอึ้มอึ้มอ้ำ หยิบเอาเงินฟ่อนใหญ่ดูด่างดำ
กลิ่นคาวคาว ย้ำท่าข้ามีเงิน" พี่สะใภ้ตาแวววาวเล่าถึงพ่อ "พ่ออ้อนหมอ จนหมอซื้งจึงสรรเสริญ
ยอดคุณพ่อทุ่มหมดใจกล้าเผชิญ พ่อแกร่งเกินกว่าที่เป็นคนพิการ"
"พี่จ๋า..พ่อได้เงินมาจากไหน" อดไม่ได้เขย่าแขน "รีบเล่าขาน"
พี่สะใภ้พยักหน้า เสียงกังวาน
"ขายเต้าหู้มานานได้สี่พัน(หยวน) ไปหยิบยืมเพื่อนบ้านอีกหลายหยวน ลงบัญชีครบถ้วนไม่
หุนหัน จ่ายค่าหมอเพียงพอสิบห้าวัน พ่อขยันทำเต้าหู้สู่หมอฟรี.."
-๕-
ประจักษ์ใจ
ทุกวันนี้ฉันใช้หนี้ครบทุกเจ้า ยามเช้าเช้าพ่อเข็นรถไปทุกที่ กดปุ่มเสียงให้คนฟังอย่างเปรมปรีดิ์
รายได้ดีเพราะฝีมือพ่อฉันทำ
ฉันไม่อายพ่อเป็นใบ้ขายเต้าหู้ พ่อใจสู้โม่เต้าหู้รสเลิศล้ำ ทำใหม่ใหม่หอมรวยรินกินประจำ
กินซ้ำซ้ำไม่เป็นพิษไม่เป็นภัย..
"เต้าหู้ เต้าหู้ มาแล้วจ้า....."
ฉันคิดอยู่เสมอว่า โลกเราเปี่ยมล้นด้วยสังคีตแห่งความรัก
เราสดับฟัง สาธยาย สัมผัส และสะเทือนใจ
แต่แล้ว..พ่อผู้ใบ้ของฉัน กลับสอนให้ฉันเข้าใจว่า
อันที่จริงแล้ว สังคีตอันยิ่งใหญ่ที่สุด คือ
ปลอดเสียง
อันเป็นพลังที่ไม่พึงส่งเสียง
ทำให้ฉันตีความ ความรัก ให้สูงขึ้นไปอีก
ขอบคุณ "ฉัน" ผู้เป็นต้นเรื่อง
ทำให้ "ฉัน" เกิดแรงบันดาลใจ กลั่นบทกลอน
ขอบคุณกำลังใจและคำแนะนำดี ๆ จากคุณทูแชร์ค่ะ
พี.พูนสุข
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
