เคยพิไลใสสะอางอยู่กลางจิต
ชื่นชมชิดสนิทเนาเฝ้าแลเหลียว
สัญญารักจักมั่นกระสันเกลียว
ก้อยเกาะเกี่ยวก่ายกอดพรอดรำพัน
ชี้ชมเพลินจำเริญตาขอบฟ้ากว้าง
กระพริบพร่างสล้างซึ้งประหนึ่งฝัน
หากคว้าได้จะหมายคว้ามากำนัล
มอบดาวนั้นหมั้นจองรักของเรา
ดาวคงอยู่คู่ฟ้าไม่ลาจาก
แต่รักพรากฝากไว้เพียงใจเหงา
เสียงสะอื้นฝืนกลั้นยากบรรเทา
แผ่วแผ่วเบาเศร้าสร้อยละห้อยครวญ
ด้วยทรวงในไร้โคมประโลมส่อง
มืดมัวหมองครองคู่อยู่กำสรวล
รักสิ้นแสงแรงฝันหมดรัญจวน
ทุกอย่างล้วนชวนสมเพชเวทนา...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
