ละห้อยหาอาลัยใจจะขาด
ยามนิราศขาดรักเกินจักสอย
สุดมือไขว่ใจคว้าน้ำตาปรอย
ดวงใจน้อยลอยลับไปกับตา
หวิวหวิวไหวฤทัยอนาถเจียนขาดวิ่น
สูญเสียสิ้นทรัพย์ทรวงดวงยิหวา
แม้นชีวิตจิตครรไลใจแรมรา
คงชีวาตม์ขาดชีวาเคลื่อนคลาไคล
โอ้ดาวเดือนเลือนตาใช่ลาลับ
สิ้นระงับดับลงให้สงสัย
ยังคงอยู่คู่ฟ้าสุราลัย
ส่องแสงใสให้นภายามราตรี
แต่ใจเราเฝ้าถวิลไม่สิ้นสุด
ไร้ซึ่งยุตินุชชื่นคืนวิถี
จะให้คอยน้อยใจเท่าไรดี
ร้อยหมื่นปีฤดีเอยได้เชยชม?...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
