~@ วันรอคอย @~

จิตรำพึงจึงรำเพยเปิดเผยออก
อ้อนคำบอกจากทรวงห่วงสมร
มีอ้างว้างเหว่ว้าแสนอาวรณ์
สุดถ่ายถอนร้อนรุ่มคลุมกมล

การพลัดพรากจากรักมักเป็นทุกข์
เศร้าคอยปลุกรุกไล่ให้สับสน
พะว้าพะวังดั่งจมติดหล่มตน
อื้ออึงอนหม่นหมองนองน้ำตา

คิดถึงเขาคร่ำครวญหวนละห้อย
ใจเลื่อนลอยคล้อยค่ำพร่ำเรียกหา
อยู่หนใดใฝ่เพ้อเธอคืนมา
นับทิวาที่ผ่านสะท้านทรวง

แสงแดดอ่อนยามเย็นเห็นเงาเรื่อ
จืดจางเหลือเหลื่อมลับจับแดนสรวง
ดุจฤทัยไหลลับไปกับดวง
ให้หนาวหน่วงห่วงหาโอ้..อาลัย

ค่ำคืนค่อนนอนเดี่ยวแสนเปลี่ยวจิต
พรหมลิขิตขีดค่าน้ำตาไหล
ทบทวนทางย่างเดินช่างเกินไป
ต้องห่างไกลไยแกล้งแต่งระทม

เปิดหมายเหตุ ชีวิต ลิขิตเพิ่ม
เขียนต่อเติมเพิ่มคำย้ำขื่นขม
ถามชีวิต..เมื่อไหร่ หายตรอมตรม
ชื่นสุขสม มีไหม...ในวันคอย..

"บ้านริมโขง"

๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๕

add complete
by Klonthaiclub fb