[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

ความรู้สึกร่วงหล่น บนอากาศ
โดยไม่อาจยึดไว้ ด้วยมือเปล่า
สะท้อนภาพแตกต่าง อย่างบางเบา
คว้างความเหงาเทาทึม ซึมน้ำตา
.....
แต่เพราะการเดินทาง ระหว่างช่วง-
ดาวบางดวงแบ่งแดน แสนเลือนพร่า
พอทุกอย่างหวั่นไหว เปลี่ยนไปมา
ก็รู้ว่าต้องจบ การพบกัน
.....
เหมือนวิ่งเข้าไป กอดเม็ดฝน
ที่บางหนบรรเลง เป็นเพลงฝัน
ทั้งทั้งที่รู้แก่ใจว่า, ไม่มีวัน
ฉับพลัน! ก็เคลื่อน เลือนลับไป
.....
รอเวลาเลยล่วง, ดวงอาทิตย์
เมื่อสายลมเปลี่ยนทิศ ชีวิตใหม่
นั่น!สายรุ้งเรืองรอง นั่งมองไกล
เมื่อต้องคิดถึงใคร เกินได้ยิน
.....
แสงไฟที่สลัว ดับตัวลง
คืนนี้คงมีสุข ทั่วทุกถิ่น
สีของดาวระยิบระยับ วับโบยบิน
สัมผัสกลิ่นคุ้นเคย ล่วงเลยมา
.....
แท้จริงแล้วที่นี่ ไม่มี่ดาว
ไร้ถ้อยคำบอกกล่าว ดาวหนีหน้า
เพียงแค่พบเพื่อผ่าน กาลเวลา
แล้วจากไปอย่างช้าช้า ในฟ้าเดียว!!


ครั้นเมื่อเจ้า      ดาวน้อย        ลอยลับฟ้า
ดวงจันทรา        โอนเอียง        เหลือเพียงเสี้ยว
เสียงใบไผ่          ลู่ลม            ระงมเชียว
ดั่งเปล่าเปลี่ยว     เว้งว้าง         กลางสาคร

ก่อนเจ้าเคย       พริ้มพราย       ประกายฟ้า
แต่คืนนี้         เหว่ว้า         ข้าสังหรณ์
มองดูหยด      น้ำค้าง         ช่างอาวรณ์
ข้าคนจร        ไม่เจียมจิต     คิดเอื้อมดาว

กวีน้อย    ลุ่มน้ำยาว