มิได้ลืม.ตัวตน.คนอดีต
สังคมขีด.ขั้นขวาง.ทางถวิล
เมื่อพวกเขา.เยินยอ.ผู้พอกิน
เสียงที่ยิน.เหยียดหยาม.ก็ตามมา
ยอมปรับตัว.ไฮโซ.โก้ตามบ้าง
เหงาก็อ้าง.เสมอ.เผลอผวา
เห็นข้าวสุก.ทุกจาน.ผ่านน้ำตา
ลูกชาวนา.รำพัน.ฉันคือเรียม
เลือกชีวิต.ขึ้นหลังเสือ.จะเหลือหรือ?
เปลี่ยนมือถือ.ใส่งอบ.แบกจอบเสียม
ให้หว่านดำ.ทำนา.หน้าตาเกรียม
กลับไปเทียม.โคกระบือ.ร่ำลือไกล
เหมือนว่าไม่.สามารถ.ในชาตินี้
รักกับพี่.ในฝัน.นั้นพอไหว
เรียมบุญน้อย.วาสนา.ลาพี่ไป
ทั้งที่ใจ.ลำเอียง.อยู่เถียงนา
พี่เฝ้าฝัน ถึงเธอ ละเมอพร่ำ
สุดชอกซ้ำ เช้าเย็น อยากเห็นหน้า
ตั้งแต่เจ้า จากไป ไม่อำลา
ดวงอุรา ตราตรึง คิดถึงเธอ
พี่ยังคอย คนดี ณ ที่เก่า
ทุกค่ำเช้า เหลียวดู อยู่เสมอ
หากแม้นว่า ชาตินี้ มิได้เจอ
คงหมองเหม่อ แดดิ้น สิ้นใจตาย
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
สังคมขีด.ขั้นขวาง.ทางถวิล
เมื่อพวกเขา.เยินยอ.ผู้พอกิน
เสียงที่ยิน.เหยียดหยาม.ก็ตามมา
ยอมปรับตัว.ไฮโซ.โก้ตามบ้าง
เหงาก็อ้าง.เสมอ.เผลอผวา
เห็นข้าวสุก.ทุกจาน.ผ่านน้ำตา
ลูกชาวนา.รำพัน.ฉันคือเรียม
เลือกชีวิต.ขึ้นหลังเสือ.จะเหลือหรือ?
เปลี่ยนมือถือ.ใส่งอบ.แบกจอบเสียม
ให้หว่านดำ.ทำนา.หน้าตาเกรียม
กลับไปเทียม.โคกระบือ.ร่ำลือไกล
เหมือนว่าไม่.สามารถ.ในชาตินี้
รักกับพี่.ในฝัน.นั้นพอไหว
เรียมบุญน้อย.วาสนา.ลาพี่ไป
ทั้งที่ใจ.ลำเอียง.อยู่เถียงนา
พี่เฝ้าฝัน ถึงเธอ ละเมอพร่ำ
สุดชอกซ้ำ เช้าเย็น อยากเห็นหน้า
ตั้งแต่เจ้า จากไป ไม่อำลา
ดวงอุรา ตราตรึง คิดถึงเธอ
พี่ยังคอย คนดี ณ ที่เก่า
ทุกค่ำเช้า เหลียวดู อยู่เสมอ
หากแม้นว่า ชาตินี้ มิได้เจอ
คงหมองเหม่อ แดดิ้น สิ้นใจตาย
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว