[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ค.คนธรรพ์]

...ฉันชอบ มีเพื่อนพวก.......ด้วยสะดวก ยามเที่ยวเดิน
ดูหนัง ฟังเพลงเพลิน..........มิขัดเขิน กลุ่มใหญ่ดี
...ทะเล ฉันชอบมาก..........อาหารหลาก ปูปลามี
ก็กลัว ตัวอ้วนพี.................หากหมองศรี ขาดคนแล
...ขออวด ฉัน!เด็กขยัน........เรียนมิพรั่น หวั่นดวงแด
อังกฤษ จีนไทยแล้.............ตูนั้นแน่ ติดท็อปเท็น (๓๘๒)

ปรับแก้ให้น้องนักเรียนครับ

เขาแน่นะ กล้ายอตนเองเชียว
แต่ก็ไม่เลวจรืงๆ เก่งตั้ง ๓ ภาษา

ฉันชอบมีเพื่อนพ้อง     เป็นพี่น้องยามเที่ยวเดิน
ดูหนังฟังเพลงเพลิน    ไม่เก้อเขินรวมกลุ่มดี

ฉันชอบเที่ยวทะเล       เรือตังเกปูปลามี
กินมากกลัวอ้วนพี        หมดหล่อเหลาสาวเปล่าแล

ขอบอกอวดสักหน่อย    ขยันบ่อยเรียนไม่แย่
อังกฤษจีนไทยแท้       ใจแน่วแน่ติดท็อปเอย       

ผมเคยเป็นครูมาก่อน ก็ขอตรวจแก้คุณทูแชร์อีกทีนะครับ

เข้าใจว่าเป็นบทกวีของนักเรียนวัยรุ่น
เพราะเนื้อหาสื่อถึงความสนุกสนานร่าเริงในหมู่เพื่อนๆ
ความรู้สึกชื่นชมรูปลักษณ์ภายนอกของตน และการแสดงความมั่นใจในตนเอง

หลักการตรวจแก้หรือเกลาบทกวีนักเรียนของผมคือ

๑ ไวยากรณ์

แก้การเรียงลำดับคำให้อยู่ในรูปไวยากรณ์ภาษาไทย
เมื่ออ่านออกเสียง ฟังแล้วเป็นภาษาธรรมชาติที่คนไทยเราพูดกันอยู่

เพื่อนพวก แก้เป็น พวกเพื่อน
ด้วยสะดวก ยามเที่ยวเดิน  แก้เป็น ยามเที่ยวเดินสะดวก
ผู้ตรวจแก้ควรรู้ว่า บุพบท "ด้วย" เป็นคำฟุ่มเฟือยในวลีนี้ไม่จำเป็นต้องใช้

ทะเล ฉันชอบมาก แก้เป็น ฉันชอบทะเลมาก 
โครงสร้างประโยคภาษาไทย คือ ประธาน + กริยา + กรรม

ฉัน เด็กขยัน แก้เป็น ฉันเป็นเด็กขยัน หรือฉันขยัน เป็นประโยคขาดกริยา

ถ้าแก้ไวยากรณ์ไม่ได้ ให้แต่งใหม่
โดยพยายามรักษาความหมายรวมถึงเก็บคำรับส่งสัมผัสเดิมในบทกวีเอาไว้
เพราะนั่นเป็นสารสำคัญและวัจนลีลาของเด็กนักเรียน

๒ ความหมาย

คำที่ปรากกฏในบทกวี นอกจากใช้คำได้แม่นความหมายตรงกับพจนานุกรมไทยแล้ว
ยังต้องสื่อความได้ตรงตามจินตภาพของผู้แต่งอีกด้วย

ย่อมหมายความว่า ผู้ตรวจแก้บทกวีต้องมีอารมณ์ร่วมกับงานชิ้นนั้น เพื่อสร้างจินตนาการให้ปรากฏในห้วงคิดของตน
จึงสามารถตรวจแก้บทกวีได้อย่างสัมฤทธิ์ผล

วรรคสี่บทแรก

มิขัดเขิน กลุ่มใหญ่ดี   ขัดเขิน แก้เป็น เก้อเขิน

นักเรียนต้องการบอกว่า เดินกับเพื่อนหลายๆคน แล้วไม่เหงา ซึ่งต่างจากเดินคนเดียวที่ขาดความมั่นใจ เหงา ว้าเหว่
คำว่า "เก้อ" จะบ่งบอกความรู้สึกนี้ได้ดี

วรรคสี่บทสอง

หากหมองศรี ขาดคนแล แก้เป็น หมดหล่อเหลาสาวเปล่าแล

สื่อความว่า กลัวไม่หล่อเพราะกินจนอ้วน เดี๋ยวสาวๆจะไม่สนใจ
นักเรียนอยากพูดอะไร  ผู้ตรวจแก้ต้องสื่อสิ่งนั้นออกมาให้ได้

บทสุดท้าย

ขออวด ฉัน!เด็กขยัน........เรียนมิพรั่น หวั่นดวงแด
อังกฤษ จีนไทยแล้.............ตูนั้นแน่ ติดท็อปเท็น

ฉัน กับ ตู เป็นคำต่างระดับ  กลายเป็นบทกวีทะลึ่ง โสกโดก
แก้เป็น

ขอบอกอวดสักหน่อย    ขยันบ่อยเรียนไม่แย่
อังกฤษจีนไทยแท้        ใจแน่วแน่ติดท็อปเอย

ครูควรกล่าวสอนให้นักเรียนเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน
ไม่ว่าจะเรียนเก่งหรือไม่ก็ตาม  ไม่โอ้อวด ข่มทับผู้อื่น

ถ้าจะคุยอวดบ้างด้วยความภาคภูมิใจ ก็ต้องพูดอย่างสุภาพและบริสุทธิ์ใจ
ซึ่งผู้รับสารจะรู้ได้ไม่ยาก

เขียนโพสต์เสียยาวยืดนี้ เพราะอยากร่วมแบ่งปันกับคุณทูแชร์
ก็ขอให้คุณทูแชร์โพสต์ลงกลอนเรื่อยๆ
และฝึกปรือการแต่งกลอนไปพร้อมกับเพื่อนนักกลอนในบ้านกลอนไทยแห่งนี้นะครับ

ทัน