สำหรับฉัน...กว่าจะเข็ดตั้งเจ็ดครั้ง
หลงพลาดพลั้งเชื่อคำร้องร่ำหา.(๑)
พอถึงวันสู่ขอ...ก็ไม่มา
คนเยียวยาอาวรณ์ร้าวรอนใจ.(๒)
คบนานมาไร้รสชาติ..ขาดน้ำหอม
ลองหล่อหลอมรักหลั่น..ไม่หวั่นไหว
เจอเด็กกว่าก๋ากั่น..รีบทันใด.(๓)
ช่างว่องไวแคล่วคล่อง..ไม่ต้องเลย
คนที่สี่..มีศิลปะ...ตามประกบ.(๔)
ไม่ประจบเอาใจ..ใกล้ก็เฉย
คนต่อมา.บ้ากลอน.อ้อนคำเชย.(๕)
ช่างเปรียบเปรย.แห้ว-ระกำ.ประจำกานท์
คนที่หก.ปกปิด.ไร้สิทธิ์เปิด.(๖)
รักก่อเกิด.เพียงหลง.น่าสงสาร
คนสุดท้าย.อยู่บ้านกลอน.แทบรอนราน.(๗)
รักแบบวิทยาทาน...ซะละมัง!!
(((((เข็ดแล้วจร้าาาาา))))
...คนที่ลงกลอนตัดหน้า..คนนี้แหละใช่เลยยย.อิอิ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
