เจ้าเคยทิ้ง พี่ไว้ ให้อ้างว้างทิ้งกองฟาง กระต๊อบ จอบและเสียม
ที่ผ่านมา ข้าจน คนไม่เจียม
ไม่อาจจะ เทียบเทียม ช่อมาลา
แต่ก่อนเจ้า สาว "ดิน " คู่ถิ่นทุ่ง
ตอนนี้รุ่ง มีคู่ อยู่เมืองฟ้า
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว ชาวท้องนา
คงจะสิ้น วาสนา ล่ะสาวดิน
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
"ดิน"คนเดิม มิเหลิง เริงหลงกรุง
มิเคยลืม ท้องทุ่ง นุ่งผ้าซิ่น
ผักบุ้งขาว สะเดาป่า เก็บมากิน
ทั้งกระถิน ริมรั้ว บัวในบึง
ขอวอนพี่ สักน้อย อย่าถอยห่าง
อย่าจืดจาง ถือโทษ หรือโกรธขึ้ง
อย่าเจ้าแง่ เง้างอน ตะบอน-ตะบึง
เพิ่งมาถึง ทำโวยวาย ต่อยตายเลย
มิเคยลืม ท้องทุ่ง นุ่งผ้าซิ่น
ผักบุ้งขาว สะเดาป่า เก็บมากิน
ทั้งกระถิน ริมรั้ว บัวในบึง
ขอวอนพี่ สักน้อย อย่าถอยห่าง
อย่าจืดจาง ถือโทษ หรือโกรธขึ้ง
อย่าเจ้าแง่ เง้างอน ตะบอน-ตะบึง
เพิ่งมาถึง ทำโวยวาย ต่อยตายเลย
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
