ความเหงา รุมเร้าจิต
แม้ยิ่งคิด สิทธิ์แปรผัน
อ้างว้าง ลงกลางคัน
จนเดียวดาย หน่ายกมล
มีไหม ใครกันหนอ
มาเติมต่อ ท้อหลายหน
จักยิน และจักยล
ขอเพียงคน นั้นจริงใจ
เหว่ว้า มานานเนิ่น
แม้จะเดิน ยังไม่ไหว
อ่อนเพลีย ระเหี่ยไป
ดวงฤทัย ไร้เยียวยา
ถ้าแม้น มีชายใด
สงสารใจ รีบมาหา
มอบไป ทั้งชีวา
ตราบดินฟ้า ว่ารักจริง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
