ฝนมา น้ำตาหลั่งคราวหน้าฝน หม่นหมอง อยากร้องไห้
เจ้าจากไป หายลับ ไม่กลับหลัง
น้องนางทิ้ง หนุ่มนา น้ำตาพัง
พี่สิ้นหวัง นั่งเหม่อ ละเมอครวญ
สองเราเคย เคียงคู่ อยู่ตรงนี้
ใต้ซุ้มดอก ราตรี ที่หอมหวล
สองแก้มน้อง ยุพิน กลิ่นอบอวล
พี่รัญจวน หนุนตัก บอกรักนาง
วันนี้มี เพียงขอน ที่นอนหนุน
ยามอรุณ เหว่ว้า คราฟ้าสาง
นั่งกอดเข่า เหม่อมอง เห็นกองฟาง
สุดอ้างว้าง รันทด สลดใจ
อยากจะฝาก สายลม ที่ห่มฟ้า
ช่วยพัดเธอ กลับมา จะได้ไหม
เธอจะอยู่ แห่งหน ตำบลใด
อยากบอกเธอ เอาไว้ ฉัน รัก เธอ
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๕
๑๘.๒๔ น.
ไม่ได้ทิ้ง ทุ่งนา อย่าว่าฉัน
ยังคงมั่น สัญญา คราเสนอ
ข้างกองฟาง นางคอย พลอยละเมอ
นังกอดเข่า มองเหม่อ เพ้อทุกวัน
ถึงยามเย็น ไม่เห็นหน้า อุราร้าว
ไร้แม้เงา ชายรัก ยิ่งหวาดหวั่น
พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก เราแยกกัน
สวดมนต์พลัน ออดอ้อน วอนกลับคืน
ซุ้มราตรี ที่เก่า เราเคยนัด
เที่ยวงานวัด เคยแอบ แนบชิดชื่น
กาลเวลา ล่วงผ่าน พานกล้ำกลืน
ยังหยัดยืน ฝืนคอย อย่างน้อยใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
