กลัว
อยากจับมือของเจ้าเข้าเกี่ยวก้อย
พี่บุญน้อยลอยแพคงแพ้พ่าย
กระซิบบอกออกเสียงอย่างเอียงอาย
ถึงอยู่ปลายขอบฟ้าอย่าลืมเลือน
อยากจะมาถึงถิ่นแผ่นดินเจ้า
ก็กลัวเข้าไม่ได้คงอายเพื่อน
กลัวข้ามเขตประเทศมอญถึงค่อนเดือน
กลัวคลาดเคลื่อนน้องพี่ไม่รีรอ
ถึงเป็นลมตาลายไม่ตายดอก
อยากเด็ดดอกเอื้องคำเข้ากำช่อ
กลัวเหลือเกินคนใจดำโดดค้ำคอ
กลัวจุดไต้ตำตอของหน่อคำ
“ไพร พนาวัลย์”
อยากจับมือของเจ้าเข้าเกี่ยวก้อย
พี่บุญน้อยลอยแพคงแพ้พ่าย
กระซิบบอกออกเสียงอย่างเอียงอาย
ถึงอยู่ปลายขอบฟ้าอย่าลืมเลือน
อยากจะมาถึงถิ่นแผ่นดินเจ้า
ก็กลัวเข้าไม่ได้คงอายเพื่อน
กลัวข้ามเขตประเทศมอญถึงค่อนเดือน
กลัวคลาดเคลื่อนน้องพี่ไม่รีรอ
ถึงเป็นลมตาลายไม่ตายดอก
อยากเด็ดดอกเอื้องคำเข้ากำช่อ
กลัวเหลือเกินคนใจดำโดดค้ำคอ
กลัวจุดไต้ตำตอของหน่อคำ
“ไพร พนาวัลย์”
ช่างปากดี นี่เล่า เราถึงหลง
ทุกวันคง รอเขา เช้าจรดค่ำ
หลอกให้คอย ก็คอย พลอยระกำ
คนใจดำ คือพี่ หนีน้องไป
เอื้องดอกนี้ เก็บหอม พร้อมแนบพี่
แต่คนดี พี่แกล้ง แสร้งเฉไฉ
อ้างเมืองห่าง ต่างข้อ พ้อน้องไกล
มัดเยื่อใย ใจน้อง ครอบครองแล้ว
ไม่มีตอ ให้ตำ ดังคำเอ่ย
นำเฉลย เผยถึง ซึ่งรักแห้ว
พี่ไม่คิด ติดตาม ถามแค่แซว
ตาบ๊องส์แบ้ว ดูซี พี่คิดลวง
..ตะละแม่กุสุมา..
ทุกวันคง รอเขา เช้าจรดค่ำ
หลอกให้คอย ก็คอย พลอยระกำ
คนใจดำ คือพี่ หนีน้องไป
เอื้องดอกนี้ เก็บหอม พร้อมแนบพี่
แต่คนดี พี่แกล้ง แสร้งเฉไฉ
อ้างเมืองห่าง ต่างข้อ พ้อน้องไกล
มัดเยื่อใย ใจน้อง ครอบครองแล้ว
ไม่มีตอ ให้ตำ ดังคำเอ่ย
นำเฉลย เผยถึง ซึ่งรักแห้ว
พี่ไม่คิด ติดตาม ถามแค่แซว
ตาบ๊องส์แบ้ว ดูซี พี่คิดลวง
..ตะละแม่กุสุมา..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
