ข้อยว่าแล้ว พี่ไพรขา มาทุกครั้ง
ให้รีบนั่ง ลงก่อน ค่อยอ้อนฉม
เกิดตาลาย ขาสั่น หวั่นเป็นลม
หว่านคารม พรมใจ ให้คะนึง
พี่ไพรขา คนดี หญิงนี้ห่วง
หมดทั้งทรวง มอบหมาย ให้ที่หนึ่ง
ฝากเรียงร้อย ถ้อยคำ พร่ำรำพึง
ว่าคิดถึง ทุกวัน ฝันละเมอ
ยังจดจำ คำบอก หลอกหลับตา
ทิ้งเหว่ว้า หนีไกล ให้ไผลเผลอ
ยังรอพี่ ไพรขา ล้าเอ๋อเบลอ
กลัวแต่เก้อ เจอหน้า หูตาลาย
..ตะละแม่กุสุมา..
ไม่ได้นับดอกไม้ดอกเจ้าค่ะ..พี่ไพรขา..ตาลายจะเป็นลม
ต้องคอยดูแลไว้ หยอกเล่นนานๆน้อออ
ให้รีบนั่ง ลงก่อน ค่อยอ้อนฉม
เกิดตาลาย ขาสั่น หวั่นเป็นลม
หว่านคารม พรมใจ ให้คะนึง
พี่ไพรขา คนดี หญิงนี้ห่วง
หมดทั้งทรวง มอบหมาย ให้ที่หนึ่ง
ฝากเรียงร้อย ถ้อยคำ พร่ำรำพึง
ว่าคิดถึง ทุกวัน ฝันละเมอ
ยังจดจำ คำบอก หลอกหลับตา
ทิ้งเหว่ว้า หนีไกล ให้ไผลเผลอ
ยังรอพี่ ไพรขา ล้าเอ๋อเบลอ
กลัวแต่เก้อ เจอหน้า หูตาลาย
..ตะละแม่กุสุมา..
ไม่ได้นับดอกไม้ดอกเจ้าค่ะ..พี่ไพรขา..ตาลายจะเป็นลม
ต้องคอยดูแลไว้ หยอกเล่นนานๆน้อออ
กลัว
อยากจับมือของเจ้าเข้าเกี่ยวก้อย
พี่บุญน้อยลอยแพคงแพ้พ่าย
กระซิบบอกออกเสียงอย่างเอียงอาย
ถึงอยู่ปลายขอบฟ้าอย่าลืมเลือน
อยากจะมาถึงถิ่นแผ่นดินเจ้า
ก็กลัวเข้าไม่ได้คงอายเพื่อน
กลัวข้ามเขตประเทศมอญถึงค่อนเดือน
กลัวคลาดเคลื่อนน้องพี่ไม่รีรอ
ถึงเป็นลมตาลายไม่ตายดอก
อยากเด็ดดอกเอื้องคำเข้ากำช่อ
กลัวเหลือเกินคนใจดำโดดค้ำคอ
กลัวจุดไต้ตำตอของหน่อคำ
“ไพร พนาวัลย์”
อยากจับมือของเจ้าเข้าเกี่ยวก้อย
พี่บุญน้อยลอยแพคงแพ้พ่าย
กระซิบบอกออกเสียงอย่างเอียงอาย
ถึงอยู่ปลายขอบฟ้าอย่าลืมเลือน
อยากจะมาถึงถิ่นแผ่นดินเจ้า
ก็กลัวเข้าไม่ได้คงอายเพื่อน
กลัวข้ามเขตประเทศมอญถึงค่อนเดือน
กลัวคลาดเคลื่อนน้องพี่ไม่รีรอ
ถึงเป็นลมตาลายไม่ตายดอก
อยากเด็ดดอกเอื้องคำเข้ากำช่อ
กลัวเหลือเกินคนใจดำโดดค้ำคอ
กลัวจุดไต้ตำตอของหน่อคำ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
