สมัยยังพากเพียรเล่าเรียนอยู่
เรื่องหมาหมู่ไม่มีที่กล่าวขวัญ
เรื่องของใครก็ต้องเรื่องของมัน
จะห้ำหั่นก็ขอตัวต่อตัว
ท้าต่อยกันทันทีที่หลังโบสถ์
ล้างความโกรธดั่งนี้มิใช่ชั่ว
เรียกว่าใจนักเลงมิเกรงกลัว
พวกเพื่อนยั้วเยี้ยพร้อมล้อมวงดู
ล้างแค้นกันด้วยซัดหมัดลุ่นลุ่น
ไร้กระสุนขว้างปาเช่นหมาหมู่
คนอื่นไม่เกี่ยวข้องเรื่องของตู
ไม่เรียกผู้คนนั้นอันธพาล
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
