กลัวถูกทิ้ง...เลยชิ่งก่อน
เพราะรู้ตัวดีว่ามีค่าน้อย
กลัวความรักหลุดลอยแหงนคอยหาย
หลงรักเขาข้างเดียวต้องเปลี่ยวดาย
รักมากมายของเราถูกเขาเมิน
หลังพบกันวันก่อนสะท้อนจิต
เฝ้าครุ่นคิดใคร่ครวญชวนห่างเหิน
ใช้อารมณ์ข่มคับใจยับเยิน
เจ็บเหลือเกินหนอใจโทษใครทำ?
ตัดสินใจไกลห่างอย่างหมดห่วง
กลัวเขาควงคนสวยมาช่วยย่ำ
กลัวจะหลงคลั่งไคล้คนใจดำ
รีบกลับลำ..เลิกรา...ดีกว่าตรม
“ไพร พนาวัลย์”
นับดอกไม้ไม่ไหวอ่ะ
เพราะรู้ตัวดีว่ามีค่าน้อย
กลัวความรักหลุดลอยแหงนคอยหาย
หลงรักเขาข้างเดียวต้องเปลี่ยวดาย
รักมากมายของเราถูกเขาเมิน
หลังพบกันวันก่อนสะท้อนจิต
เฝ้าครุ่นคิดใคร่ครวญชวนห่างเหิน
ใช้อารมณ์ข่มคับใจยับเยิน
เจ็บเหลือเกินหนอใจโทษใครทำ?
ตัดสินใจไกลห่างอย่างหมดห่วง
กลัวเขาควงคนสวยมาช่วยย่ำ
กลัวจะหลงคลั่งไคล้คนใจดำ
รีบกลับลำ..เลิกรา...ดีกว่าตรม
“ไพร พนาวัลย์”
นับดอกไม้ไม่ไหวอ่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
