ใจสมัคร รักเจ้า ทุกเช้าค่ำ
ยังฝังจำ ย้ำจิต ไม่คิดถอน
ในดวงมาน หวานล้ำ กว่าคำกลอน
ที่ออดอ้อน วอนเว้า ให้เจ้าฟัง
อยากถักทรวง ดวงน้อย มาร้อยรัก
ตอกสลัก ภักดิ์แนบ ไปแอบฝัง
แทนวจี ตีตรา ว่ารักจัง
ให้เสียงดัง ฟังหวาน ทั้งบ้านกลอน
เนื้อสำเนียง เพียงเสี้ยว ที่เกี่ยวจิต
มิเทียบฤทธิ์ พิษรัก ที่ปักหลอน
แม้นใจเจ้า เมตตา ยังอาวรณ์
อย่าตัดรอน งอนรั้น เลยขวัญตา
ยังฝังจำ ย้ำจิต ไม่คิดถอน
ในดวงมาน หวานล้ำ กว่าคำกลอน
ที่ออดอ้อน วอนเว้า ให้เจ้าฟัง
อยากถักทรวง ดวงน้อย มาร้อยรัก
ตอกสลัก ภักดิ์แนบ ไปแอบฝัง
แทนวจี ตีตรา ว่ารักจัง
ให้เสียงดัง ฟังหวาน ทั้งบ้านกลอน
เนื้อสำเนียง เพียงเสี้ยว ที่เกี่ยวจิต
มิเทียบฤทธิ์ พิษรัก ที่ปักหลอน
แม้นใจเจ้า เมตตา ยังอาวรณ์
อย่าตัดรอน งอนรั้น เลยขวัญตา
ด้วยสมัคร รักใคร่ จึงได้อ้อน
อย่าอาวรณ์ อาลัย เหมือนไร้ค่า
รักสุดห้วง ดวงจิต แนบนิทรา
ซอกอุรา หวามไหว ใจเต้นรัว
จะกินนอน วอนขอ ต่อพระเจ้า
รักรุมเร้า เช้าสาย กลายปวดหัว
ทนรอคอย พลอยช้ำ ย้ำหมองมัว
ให้นึกกลัว ฤทัย ไร้มั่นคง
แม้นสำเนียง หายหด หมดความขลัง
ทั้งพลัง แรงใจ จำไหลหลง
เคยกระซิบ ข้างกาย กลับคลายลง
เคยยืนยง ไม่เหลือ เผื่อผู้ใด
พันทอง