แม้นไกลเจ้า เช้าเย็น ไม่เห็นหน้า
แต่อุรา หาเร้น เป็นอื่นไหน
ความคิดถึง ตรึงหวาน ยังซ่านใจ
มันฝังใน ใฝ่จิต หมายชิดชม
ขาดอันใด ไหนเล่า เท่าขาดรัก
เพียงขาดสัก เสี้ยวคืน ก็ขื่นขม
เนื้อหัวใจ ใยเยื่อ สุดเหลือตรม
มันร้องห่ม ร่ำไห้ เมื่อไกลนาง
คืนที่ใจ ไร้เจ้า มาเฝ้าห่ม
มิอาจข่ม นิทรา จนฟ้าสาง
ฝากดาวเดือน เคลื่อนใจ ไปแนบวาง
อยู่เคียงข้าง หว่างตัก ที่รักเอย
แต่อุรา หาเร้น เป็นอื่นไหน
ความคิดถึง ตรึงหวาน ยังซ่านใจ
มันฝังใน ใฝ่จิต หมายชิดชม
ขาดอันใด ไหนเล่า เท่าขาดรัก
เพียงขาดสัก เสี้ยวคืน ก็ขื่นขม
เนื้อหัวใจ ใยเยื่อ สุดเหลือตรม
มันร้องห่ม ร่ำไห้ เมื่อไกลนาง
คืนที่ใจ ไร้เจ้า มาเฝ้าห่ม
มิอาจข่ม นิทรา จนฟ้าสาง
ฝากดาวเดือน เคลื่อนใจ ไปแนบวาง
อยู่เคียงข้าง หว่างตัก ที่รักเอย