ขอเพียง“คนรู้จัก”ไม่หนักอก
เคยช้ำฟกตกต่ำระกำเก้อ
แค่เคยรักกันมาไม่น่าเจอ
เป็นเพื่อนเกลอดีกว่าเดี๋ยวชาชิน
เพราะขืนรักต่อไปหัวใจยุ่ย
แหลกเป็นผุยผงแพนอนแดดิ้น
ขอให้มันผ่านพ้นไม่ยลยิน
จากกันชั่วฟ้าดินไม่สิ้นใจ
ขอฝังซากความรักที่หักลบ
ขออย่าพบอีกเลยที่เคยใกล้
ขอหลบลี้หนีหน้าฟากฟ้าไกล
ขอเทพไทอวยพรอย่าย้อนคืน
ก็แค่คนรู้จักไม่ทักถาม
ไม่ติดตามทวงซากไม่อยากฝืน
ขอเป็นคนหายช้ำทนกล้ำกลืน
มีที่ยืนอยู่ได้พอใจแล้ว
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
