การเดินทางสิ้นสุด...ณ จุดหนึ่ง
เริ่มก้ำกึ่ง..หยุดหรือไปไกลจากนี่?
แสวงหาสิ่งต้องการมานานปี
เริ่มรู้ดี..หัวใจตนดลบันดาล
ทิ้งหนทางหนึ่งคราว...ที่ยาวไกล
เสียงหัวใจยอมรับอยากกลับบ้าน
ไม่อยากผิดต่อคำพร่ำสาบาน
เธอว่านานพอไหม?..ที่ไกลกัน
เก็บจดหมายทุกฉบับ..เอากลับด้วย
ใจมันช่วยเขียนไว้ที่ใฝ่ฝัน
มิได้ส่งสู่จุดหมายสายสัมพันธ์
หวังรอวัน..ได้เจอเธออีกครา
ขอสารภาพหมดเปลือก..ที่เลือกจาก
เพราะว่าอยากพิสูจน์ใจไฟปรารถนา
ฉันยังมีความหมายในสายตา
ในบรรดาคนรอบข้าง..เธออย่างไร?
Music
ในหัวใจที่แตกร้าว ยากประสาน
เธอจะเจือจารสานต่อได้หรือไม่?
นอกจากเธอแล้วคงไม่แคล้วมีใคร
ทำหัวใจกลับมาสดใสเหมือนเดิม
คนที่พ่ายแพ้แก่วังเวียนชีวิต
ยากต่อติดเติมใจให้ฮึกเหิม
หมดกำลังวังชามาต่อเติม
หวังเพียงเพิ่มในรักจากเธอมา
มันคงยากเหมือนห้ามฟ้าห้ามฝน
หรือว่าห้ามคนไม่ให้รักได้หรอกหนา
เหมือนบุพเพหันเหโชคชะตา
ที่ชักพาเธอมา..ได้พบกัน
blues..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
