ทุกย่างก้าว คราวผ่าน พัวพันพบ
อยากประสบ ความจริง สิ่งที่หวัง
แต่ลาลาง จางเลือน เยือนภวังค์
เหมือนชิงชัง รั้งเธอ ให้เผลอไกล
รักทั้งรัก ห่วงก็ห่วง หวงก็หวง
มิเคยลวง ดวงจิด คิดเหลวไหล
อนาถเหลือ ลึกล้ำ ซ้ำเป็นไป
ทั้งที่ใจ ยังรัก เกินหักลา
ยินเพลงแผ่ว แว่วซึ้ง คิดถึงมาก
ใจขอฝาก ตอบกลับ รับด้วยหนา
คน-คนนี้ แม้ไกล เกินสายตา
แต่ทว่า จิตนั้น มั่นพะวง
"ดิน"
ขอผูกรัดมัดคำที่พร่ำกล่าว
ทุกย่างก้าวไม่ตัดขาดให้พลัดหลง
ในคำมั่นยึดถือไว้อย่างมั่นคง
นวลอนงค์อย่าห่วงใยเมื่อไกลตา
เมื่อเสร็จสิ้นการเดินทางขอพานพบ
เฝ้าประจบเอาใจที่ไห้หา
จะไม่ขอห่างไกลนัยนา
ในสัญญาผูกมัดเราเข้าด้วยกัน
รอพี่หน่อยนะคนดีที่คิดถึง
เพราะรักจึงออกเดินทางสร้างความฝัน
คงไม่นานหรอกหนาอย่าจาบัลย์
จะรับขวัญแก้วตา..เมื่อมาเยือน
blues..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
