Home Sweet Home
บ้านไม่ต้องเช่าข้าวไม่ต้องซื้อ
ไม่ต้องยื้อต้องแย่ง,ระแวงไล่
บ้านของเราอบอุ่นละมุนใน
ไม่มีใครเป็นเจ้าเข้าบงการ
อยากจะกินจะนอนอยากผ่อนพัก
เหน็ดเหนื่อยนักชักล้าใจชาด้าน
ไม่ต้องมัวทดท้อทรมาน
มีข้าวสารกรอกหม้อเราพอใจ
ผักสวนครัวรั้วกินได้เราไม่ยาก
มีลูกมากยากจนยังทนได้
ลูกสามคนพ่อเลี้ยงไม่เป็นไร
แผ่นดินไทยแหลมทองเป็นของเรา
Home Sweet Home สมใจได้กลับบ้าน
เจอลูกหลานเผ่าพงค์ยังคงเฝ้า
ยกมือไหว้กันสลอนอวยพรเอา
คืนลำเนาทั้งทีดีใจจัง
แผ่นดินอื่นอยู่ไปเหมือนไร้ค่า
พอกลับมาจึ่งรู้อยู่คับคั่ง
บ้านเคยอยู่อู่เคยนอนบ่อนรวงรัง
สุขประดังท่วมท้น “คนกันเอง”
“ไพร พนาวัลย์”