การเดินทางสิ้นสุด...ณ จุดหนึ่ง
เริ่มก้ำกึ่ง..หยุดหรือไปไกลจากนี่?
แสวงหาสิ่งต้องการมานานปี
เริ่มรู้ดี..หัวใจตนดลบันดาล
ทิ้งหนทางหนึ่งคราว...ที่ยาวไกล
เสียงหัวใจยอมรับอยากกลับบ้าน
ไม่อยากผิดต่อคำพร่ำสาบาน
เธอว่านานพอไหม?..ที่ไกลกัน
เก็บจดหมายทุกฉบับ..เอากลับด้วย
ใจมันช่วยเขียนไว้ที่ใฝ่ฝัน
มิได้ส่งสู่จุดหมายสายสัมพันธ์
หวังรอวัน..ได้เจอเธออีกครา
ขอสารภาพหมดเปลือก..ที่เลือกจาก
เพราะว่าอยากพิสูจน์ใจไฟปรารถนา
ฉันยังมีความหมายในสายตา
ในบรรดาคนรอบข้าง..เธออย่างไร?
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
