คราวดวงตกชีวิตต้องผกผัน
ต้องแรมร้างจากแจ่มจันทร์ทั้งไหลหลง
ถูกสั่งย้ายเพราะนายสั่งยังงวยงง
แค่คำพูด..ตรงตรงเพียงคำเดียว
มิได้กินสินบนคอรัปชัน
ลาไม่ทันรีบเดินอย่างเด็ดเดี่ยว
พี่มิทันได้ชี้แจงกันเลยเชียว
นายรับเอี่ยว..เราถูกย้าย ไม่ยุติธรรม
อยู่ชายแดนเสียสิบปีมิเคยบ่น
ต้องอดทนจำพรากจากงามขำ
ถึงคับแค้นแน่นในใจยามมีกรรม
เราชอกช้ำ เพราะ..จังหวะของชีวิต
เนื้อไม่กินผืนหนังไม่มารองนั่ง
พอพลาดพลั้งยังผิดหวังยังเสียสิทธิ์
คบคนพาลอย่าพามาเป็นมิตร
เมื่อพลั้งผิด เรารับกรรม..เพียงผู้เดียว..
ริน ดอนบูรพา
๑๘ ส.ค. ๕๕
ต้องแรมร้างจากแจ่มจันทร์ทั้งไหลหลง
ถูกสั่งย้ายเพราะนายสั่งยังงวยงง
แค่คำพูด..ตรงตรงเพียงคำเดียว
มิได้กินสินบนคอรัปชัน
ลาไม่ทันรีบเดินอย่างเด็ดเดี่ยว
พี่มิทันได้ชี้แจงกันเลยเชียว
นายรับเอี่ยว..เราถูกย้าย ไม่ยุติธรรม
อยู่ชายแดนเสียสิบปีมิเคยบ่น
ต้องอดทนจำพรากจากงามขำ
ถึงคับแค้นแน่นในใจยามมีกรรม
เราชอกช้ำ เพราะ..จังหวะของชีวิต
เนื้อไม่กินผืนหนังไม่มารองนั่ง
พอพลาดพลั้งยังผิดหวังยังเสียสิทธิ์
คบคนพาลอย่าพามาเป็นมิตร
เมื่อพลั้งผิด เรารับกรรม..เพียงผู้เดียว..
ริน ดอนบูรพา
๑๘ ส.ค. ๕๕
ห่วงมิหาย คลายจาก ยากเลือนลบ
คราชิงพลบ สบตะวัน พลันห่อเหี่ยว
คิดถึงเธอ นั้นหนอ ท้อดายเดียว
สักเศษเสี้ยว มีไหม ใฝ่ถึงกัน
ภาวนา นภาผ่อง ล่องยลด้วย
ขอไปอวย คนชุมพร ก่อนนอนฝัน
ขอให้ใจ ได้พบ สบกลางจันทร์
บอกเขานั้น ภักดิ์แท้ แน่นิรันด์
คราชิงพลบ สบตะวัน พลันห่อเหี่ยว
คิดถึงเธอ นั้นหนอ ท้อดายเดียว
สักเศษเสี้ยว มีไหม ใฝ่ถึงกัน
ภาวนา นภาผ่อง ล่องยลด้วย
ขอไปอวย คนชุมพร ก่อนนอนฝัน
ขอให้ใจ ได้พบ สบกลางจันทร์
บอกเขานั้น ภักดิ์แท้ แน่นิรันด์
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
