รักจากหนึ่ง ตรึงทรวง แสนห่วงหา
เพิ่มขึ้นมา เป็นสอง อย่าหมองศรี
สามสี่ห้า เรื่อยไป ไมรอรี
โถคนดี อย่าสำออย คิดน้อยใจ
อันความรัก ของหญิง นั้นจริงเจ้า
รักแผ่วเบา แต่นาน ทนทานไหว
รักดั่งดวง จันทรา รักฟ้าไกล
ดั่งขุนเขา รักเงาไม้ ในไพรวัลย์
อย่าน้อยเนื้อ เชื่อฉัน วันข้างหน้า
มีเวลา อีกมาก ถ้าบากบั่น
แสงสีทอง มองเห็น เช่นตะวัน
ขึ้นแล้วลง ฉะนั้น หวั่นไปไย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
