เธอรู้ไหม วันนี ฤดีเศร้า
มองว่างเปล่า ไร้แวว ไม่สดใส
คร่ำครวญหา มานาน ร้าวรานใจ
ดวงฤทัย ไหวหวั่น สั่นระรัว
จะกลืนข้าว กลืนน้ำ ช้ำชอกหนัก
ด้วยคนรัก เมินหน้า พาปวดหัว
เคยโทรหา ทุกวัน พลันมืดมัว
เมฆหมอกหลัว กลั้วกลบ เลือนลบลม
หยิบโทรศัพท์ มาวาง ข้างหมอนน้อย
นอนมองบ่อย ปล่อยทรวง สู่ห้วงขม
ไร้สิ้นแวว แผ่วเสียง เคียงข้างตรม
อกซานซม จมเจื่อน เฝื่อนฤดี
เขาคงลืม เราแล้ว แก้วตาเอ๋ย
รักที่เคย เติมต่อ ท้อเหลือที่
เธอจะรู้ หรือเปล่า เหงาชีวี
คอยคนดี ทุกคืน ฝืนข่มตา
ถ้าเธอยัง มีรัก สลักมั่น
โทรหากัน สักหน่อย ฉันคอยหา
แม้หากสิ้น เยื่อใย ให้บอกมา
ถึงจะเจ็บ ปวดพร่า กล้ายอมรับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
