หากแผ่นดินสิ้นหญิงที่จริงจิต
ขอยอมปลิดสนิทใจอาลัยหา
จะสู้ทนจนรักสักครั้งครา
ยอมอุราว้าเหว่ไร้เล่ห์ลวง
จะคอยลมชมจันทร์เป็นขวัญชื่น
เคียงดาวดื่นรื่นรมย์ดั่งชมสรวง
ไร้ยลยินสิ้นทุกข์โรมรุกทรวง
มีเพียงเงาเราห่วงให้ควงแทน...
" บูรพ์ "
แต่หัวใจ ใยเยื่อ เป็นเนื้อเต้น
มิอาจเข่น เร้นรัก ผลักอ้อมแขน
ถึงหนีไป ไกลสิ้น สุดดินแดน
รอยรักแน่น แกนเกลียว ยังเหนียวใย
แม้นประชด คดจิต คิดลืมจาก
สุดจะพราก รากสวาท ยังวาดไหว
ผูกคอตาย ง่ายหัตถ์ กว่าตัดใจ
ฤทธิ์อื่นใด ไหนหนัก เท่ารักลวง