อนาถนักรักเห็นเปลี่ยนเป็นโศก
สุดวิโยคคร่ำครวญในสวนศรี
พร้อมกายจิตอุทิศถวายตั้งหลายปี
กลับกลายมีที่เห็นดั่งเป็นไป
จะขอถามทรามวัยให้กระจ่าง
ด้วยหมองหมางระคางจิตคิดสงสัย
ปลูกต้นรักประจักษ์แท้มาแต่ไร
เหตุไฉนไยเห็นเป็นโศกแทน...
" บูรพ์ "
ปลูกต้นรัก มิโต ยืนโผเผ
มาหักเห เหินห่าง ร้างไกลแสน
เคยรักมั่น พันเกี่ยว เกลียวคลายแกน
เขามีอื่น ชื่นแทน น้องแสนจน
เหงากับเหงา อยู่กับเงา อย่างเหงา-เหงา
เศร้าแสนเศร้า ถึงมีเขา เราก็หม่น
เพราะหัวใจ เขาชื่น มีอื่นปน
น้องเลยทน อยู่เดี่ยว เที่ยวบ้านกลอน
มาหักเห เหินห่าง ร้างไกลแสน
เคยรักมั่น พันเกี่ยว เกลียวคลายแกน
เขามีอื่น ชื่นแทน น้องแสนจน
เหงากับเหงา อยู่กับเงา อย่างเหงา-เหงา
เศร้าแสนเศร้า ถึงมีเขา เราก็หม่น
เพราะหัวใจ เขาชื่น มีอื่นปน
น้องเลยทน อยู่เดี่ยว เที่ยวบ้านกลอน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
