เมื่อมันเป็น เชื้อร้าย อย่ากลายกลุ้ม
แม้โรครุม สุมเจ้า เล่างามขำ
จงทำใจ ให้สบาย อย่ากลายคำ
รสพระธรรม นำใจ ใสส่องทาง
ในสำนึก ลึกซึ้ง ตรึงใจอยู่
บางครั้งพรู น้ำตา พาเมินหมาง
แม้เจ็บปวด เพียงใด ไม่จืดจาง
ขอรักสร้าง คืนสุข ทุกคืนพลัน
แม้ไม่ข้าม พ้นห้วง ห่วงความคิด
แต่ห้วงจิต คิดไว้ ได้สุขสันต์
ถึงจะเป็น บางช่วง รีบตวงกัน
หวังสักวัน เต็มตื้น ไม่ฝืนทน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
