.....โอ้อกเอ๋ย
ใจเจ้าเอย เคยแนบ แอบจอมขวัญ
ก่อนมีเจ้า เคล้าควง ดวงชีวัน
เฝ้ารำพัน ฝันพร่าง อยู่ข้างเคียง
เจ้าคงสิ้น กลิ่นซึ้ง รำพึงรส
คงลืมหมด พจน์เย้า กระเซ้าเสียง
จึงแรมร้าง ห่างไกล หนอใจเอียง
เหลือไว้เพียง เตียงเศร้า ขาดเจ้าครอง
วิมานน้อย คล้อยจาก เพียงซากฝุ่น
สิ้นละมุน อุ่นไอ ใจกลัดหนอง
รอยอาลัย ไหม้ช้ำ เข้าจำจอง
เคยสมปอง หมองเศร้า ช้ำเฝ้าแทน
ดูรูปเก่า เราเคย กอดเกยข้าง
ต้องไกลห่าง ด่างพร้อย เพียงรอยแขน
ทิ้งพี่ช้ำ ย่ำยี จนบี้แบน
ให้ปวดแสน แน่นอก ฟกอุรา
เหมือนกรรมเก่า เย้าแหย่ ให้แดบิ่น
ขาดยุพิน สิ้นสวาท วาสนา
ช่างรวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บวิญญา
ตราบชาติหน้า ข้าคง มิหลงลืม
ใจเจ้าเอย เคยแนบ แอบจอมขวัญ
ก่อนมีเจ้า เคล้าควง ดวงชีวัน
เฝ้ารำพัน ฝันพร่าง อยู่ข้างเคียง
เจ้าคงสิ้น กลิ่นซึ้ง รำพึงรส
คงลืมหมด พจน์เย้า กระเซ้าเสียง
จึงแรมร้าง ห่างไกล หนอใจเอียง
เหลือไว้เพียง เตียงเศร้า ขาดเจ้าครอง
วิมานน้อย คล้อยจาก เพียงซากฝุ่น
สิ้นละมุน อุ่นไอ ใจกลัดหนอง
รอยอาลัย ไหม้ช้ำ เข้าจำจอง
เคยสมปอง หมองเศร้า ช้ำเฝ้าแทน
ดูรูปเก่า เราเคย กอดเกยข้าง
ต้องไกลห่าง ด่างพร้อย เพียงรอยแขน
ทิ้งพี่ช้ำ ย่ำยี จนบี้แบน
ให้ปวดแสน แน่นอก ฟกอุรา
เหมือนกรรมเก่า เย้าแหย่ ให้แดบิ่น
ขาดยุพิน สิ้นสวาท วาสนา
ช่างรวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บวิญญา
ตราบชาติหน้า ข้าคง มิหลงลืม