เสียใจด้วยคนดีพี่ไม่กลับ
ขอลาลับห่างไกลสุดใจดิ้น
อยู่ใกล้กันมองหน้าน้ำตาริน
ชั่วชีวินบินไกลแล้วไม่มา
เสียใจด้วยน้องพี่ขอลี้หลบ
ไม่ขอพบอีกแล้วแห้ว,ไร้ค่า
พอจากกันวันนี้ได้ชีวา
จึงรู้ว่าโฉมตรูไม่คู่ควร
เสียใจด้วยวันนี้ไม่มีแล้ว
หายใจแผ่วผ่านมาไม่น่าหวน
เธอลบหลู่,ดูถูก,ทุกกระบวน
อย่าเชิญชวนให้ยากไม่อยากคืน
เสียใจด้วยขอลาชั่วฟ้าดับ
เคยจ้องจับผิดฉันทุกวันฝืน
ต้องสู้ทนด้านหน้าน้ำตารื้น
ไม่อาจฟื้นซากรักที่หักราน
เสียใจด้วยมันสายไปเสียแล้ว
ขอน้องแก้วห่างไกลคนใจกร้าน
เคยอยู่อย่างทดท้อทรมาน
ต้องซมซานจากลาชั่วฟ้าดิน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
