... แหลงออกทองแดง ...
...คนปักษ์ใต้ เข้ากรุง หลงฟุ้งเฟ้อ
ชอบแหลงเผลอ เชยพลั้ง ฟังยิ้มเหวี่ยง ..(ชอบพูดเผลอ)
ดัดจริต ผิดแปลก แลกสำเนียง
ทำน้ำเสียง ใส่หวาน ฉ้านโหย่กรุง...(ฉันอยู่กรุงเทพฯ)
...แหลงทองแดง หลงติด คิดคนเทพ..(คนกรุงเทพฯ)
อยู่สังเขป เขตกล่าว เป็นดาวรุ่ง
แค่สำเนียง เพียงฟัง คล้ายหนังลุง..(หนังตลุง)
นุ่งผ้าถุง ม้ายเป็น เห็นเกลื่อนตา...(ไม่เป็น)
...คนปักษ์ใต้ ใจดี นั้นมีเยอะ
คราแหลงเคลอะ ไม่พรือ อย่าถือสา..(คราพูดสกปรก ไม่เป็นไร)
อารมณ์ขำ ทำเผื่อ มิเบื่อพา
ยามแหลงก็ เฮฮา ตำราไทย...(ยามพูด)
...ครั้นทองแดง หลนตก ชาดหลกหรอย...(หล่นตก ตลกสนุกดี)
แหลงเล่นกัน หลกบ่อย คำหรอยใส่... (พูดเล่นกันตลกบ่อย ใส่คำสนุก)
ประเพณี ที่มา เสริมค่าไว
โนราห์หนัง..ลุงให้ กับไทยเรา...(หนังตลุงมโนราห์)
...สมญานาม บางครา คนบ้าหวัน...(คนไม่ถึงไหน)
เล่าบอกกัน ไปทั่ว มิกลัวเขา
คนปักษ์ใต้ ใจดี ผีไม่เอา
ยิ่งตอนเมา อย่ามั่ว หากกลัว..เสร็จ! ..(เรียบร้อย. ตาย)
...คนปักษ์ใต้ รักจริง ไม่ทิ้งแน่
เพียงตอนแย่ คือหมด กดเงินเหม็ด...(เกลี้ยง)
จะใต้เหนือ ก็ดี อย่าขี้เท็จ..(โกหก)
ใช้ทีเด็ด เคล็ดบอก ไม่หลอกลวง...
จากใจ
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
