เพราะพลัดพราก จากคน ที่ตนรัก
จึงเจ็บหนัก นักหนา น้ำตาไหล
แม้มัวหมอง หมดหวัง ยังเหลือใย
จะสิ้นเยื่อ เมื่อไร ก็ไม่รู้
แบบ..
การพลัดพลาก จากคน ที่ตนรัก
เจ็บยิ่งนัก แทบบ้า น่าอดสู
ระห้อยหา ทุกวัน หวั่นน่าดู
กลัวรักไกล สุดกู่ อยู่เดียวดาย
กราบวิงวอน อ้อนขอ รอร่วมฝัน
แต่ยังหวั่น กลัวรัก จะหักหาย
แม้จะนาน เท่าไร อย่าใจร้าย
ฉันยังรัก ไม่หน่าย คลายจากเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
