[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

รู้สึกเหนื่อยเมื่อยล้าลืมตาตื่น
ขยับลุกอย่างฝืนขืนขัดเหมือน
ขาอ่อนแรงเซซุนหมุนมาเยือน
ลำคอเฝื่อนขมแห้งแสดงชัด

สมองปวดรวดร้าวหนาวนิดนิด
สะดุดคิดธรรมดาไม่สาหัส
ความเจ็บไข้ไม่ต้องจองคิวนัด
แค่ไข้หวัดเท่านั้นรู้ทันที

เพราะร่างกายอ่อนเพลียจึงเสียหลัก
ได้นอนพักเพียงพอไข้ก็หนี
ดื่มน้ำอุ่นทานยาอาหารดี
แรงจะมีคืนกลับขยับกาย

ในบางช่วงเวลาที่ล้าร่าง
ก็มีบ้างน้ำตามาเป็นสาย
คิดน้อยใจใครอื่นชื่นมิวาย
คิดคาดหมายสุขดีมีทุกวัน

แสนนานเนิ่นเกินนับกับความหวัง
แสนประดังพังภินท์สิ้นสวรรค์
แสนอาดูรพูนเพิ่มเติมจาบัลย์
แสนสามัญวันนี้มิมีใคร

ตะวันลับขอบฟ้ายังปรากฏ
รังสีสดอะเคื้อเมื่อวันใหม่
ชีวิตคนมิสิ้นดิ้นต่อไป
หนทางไกล-ใกล้จง..คงดำเนิน

 

"กานต์ฑิตา"
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๕

ล้าและฝืนขืนตนจนหม่นไหม้
วางก้าวไปข้างหน้าอย่าขัดเขิน
ช่างบังคับยากแท้แค่ก้าวเดิน
ระโหยเกินทรงร่างอย่างคนเป็น

ในทุกวันอยากหลับพับกับที่
ไม่อยากมีวันพรุ่งปรุงให้เห็น
อยากให้จบเพียงนี้ที่ลำเค็ญ
ช่างยากเย็นขอตาย..ขายชีวี

แต่ต้องลุกเดินต่อถ่อร่างสู้
เรือลอยอยู่อย่าจากบากหน้าหนี
คอยส่งคนข้ามฟากจากนที
ยากหลีกลี้มีกรรมต้องจำทน

แต่ยังฝันมั่นหมายวางพายจาก
อยากข้ามฟากขึ้นฝั่งสักครั้งหน
แล้วปล่อยเรือล่องไหลในสายชล
อยากหลุดพ้นบนกระแสที่แปรปรวน

แต่ก็ล้าคราฝันมันกลายกลบ
เหลี่ยมมันขบขัดขับกลับเหหวน
ชะงักร่างทางหมายปลายชื่นชวน
เสียงคร่ำครวญป่วนตนล้นรำพึง

มีวันใหม่ไร้ค่าพาสร้างสรรค์
เมื่อสวรรค์นั้นแกล้งแต่งไม่ถึง
อยากให้จบวันนี้ที่คะนึง
อรุณซึ้ง..วันใหม่..ไม่อยากมี..

"บ้านริมโขง"

๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕