เป็นอะไร หรือเปล่า เล่าพี่จ๋า
จึงขมพล่า หน้าหมอง ร้องหาเพื่อน
ขมเป็นยา หนาพี่ เขามีเตือน
ถึงจะเฝื่อน ฝาดบ้าง บางครั้งครา
จงใจเย็น เถิดหนอ อย่าท้อทุกข์
ไฟโหมลุก มอดดับ กลับตรงหน้า
อย่าหมองหม่น เลยเจ้า เศร้าอุรา
น้องนี้มา ปลอบปลุก จงสุขใจ
ชีวิตคน ล้วนเป็น เฉกเช่นนี้
มีทั้งดี เลวทราม อย่าหวามไหว
หลังม่านหมอก แจ่มกระจ่าง ทางยาวไกล
ก้าวต่อไป อย่าหวั่น ให้มั่นคง
ถึงจะนาน เพียงใด ใจต้องสู้
ให้เขารู้ สู้ได้ ไม่ไหลหลง
ยังมีน้อง คนนี้ ที่ซื่อตรง
จะยืนยง เคียงข้าง ไม่ร้างลา
พันคนดีมีใจให้ถามถึง
ไยรำพึงจึงเศร้าเฝ้าถามหา
เป็นหนึ่งในอารมณ์ระทมมา
เกาะติดคาล้าลามยามคิดครวญ
หนึ่งบริบทกดลงตรงใจพี่
ไม่อาจหนีหลีกลบจบกระสวน
บางคราคิดติดย้ำนำทบทวน
จิตเลยป่วนชวนพา..ล้าทั้งกาย
มันเป็นเป็นหยุดหยุดนั่งคุดคู้
ช่างอดสูใจนี้ที่สลาย
ทุกคำเผยเอ่ยมาน่าละอาย
สมควรตายจากจบ..ครบกระบวน
ให้ซาบซึ้งตรึงในห่วงใยเจ้า
ใจคนเศร้ารู้ชื่นคืนปั่นป่วน
ยังมีใครหนึ่งคนล้นชื่นชวน
ได้ให้หวนครวญหา..คราระทม.
ไยรำพึงจึงเศร้าเฝ้าถามหา
เป็นหนึ่งในอารมณ์ระทมมา
เกาะติดคาล้าลามยามคิดครวญ
หนึ่งบริบทกดลงตรงใจพี่
ไม่อาจหนีหลีกลบจบกระสวน
บางคราคิดติดย้ำนำทบทวน
จิตเลยป่วนชวนพา..ล้าทั้งกาย
มันเป็นเป็นหยุดหยุดนั่งคุดคู้
ช่างอดสูใจนี้ที่สลาย
ทุกคำเผยเอ่ยมาน่าละอาย
สมควรตายจากจบ..ครบกระบวน
ให้ซาบซึ้งตรึงในห่วงใยเจ้า
ใจคนเศร้ารู้ชื่นคืนปั่นป่วน
ยังมีใครหนึ่งคนล้นชื่นชวน
ได้ให้หวนครวญหา..คราระทม.
"บ้านริมโขง"