ฯลฯ
จึงบางช่วง ขับขานเหมือนนานเนิ่น
จึงบางช่วง ก้าวเดินเกินสนอง
ปลอบใจตน ทนต่อ..ขอรับรอง
ปลอบใจตน หม่นหมอง-รับรองคลาย
แต่ก็นานเนิ่นนับกับความหวัง
แต่ก็ชังวาสนาพาสลาย
แต่ก็ยังคงเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
แต่ก็ยัง..ต้องตาย..คล้ายไม่นาน..
ช่วงเวลา-ลาลับกับขอบฟ้า
กลับคืนมา วันใหม่ ให้ขับขาน
ช่วงชีวิต-ลิขิตฟ้า ลับลากาล
ไม่คืนหวาน ผ่านไป..ไกลลับเลือน..
"บ้านริมโขง"
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๕
ยินสำเนียง เอียงอ้อน ว่าอ่อนล้า
เหงาอุรา เหลือหลาย คล้ายเชือดเฉือน
เพียงไม่นาน ห่างไป ไกลชานเรือน
ใช่บิดเบือน เหมือนว่า ไม่มาแล้ว
เพียงชั่วคราว ห่างเหิน ใช่เมินพี่
ดวงฤดี ท้อไย ไม่ผ่องแผ้ว
แม้ตัวไกล ใจเคียง เรียงเป็นแนว
ยังเห็นแววไออุ่น ละมุนทรวง
โถ..คนดี อย่างอน จนอ่อนล้า
มา มะมา จะปลอบ มอบแหนหวง
อย่าอาดูร เลยหนอ พ่อพุ่มพวง
น้องแสนห่วง ยาใจ เมื่อไกลกัน
ยินสำเนียง เสียงเศร้า ดุจเหงาหนัก
โถ..ที่รัก ภักดี เพียงพี่ขวัญ
อย่าระทม ถมท้อ ก่อจาบัลย์
น้องยังมั่น เสมอ มิเผลอใจ....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
