ไม่อยากเป็น จำเลยรัก หากเลือกได้
เป็นจำเลย ของใจ ไม่ใฝ่หา
ขอเป็นหนึ่ง ได้ไหม เล่าพี่ยา
เหนื่อยระอา เต็มทน ขอบ่นนิด
อยากจะมอบ ฤทัย ให้ไงเล่า
กลัวพี่เจ้า ไม่รับ กลับช้ำจิต
จึงหักห้าม หัวใจ ไม่ให้คิด
หากพลั้งผิด พลาดท่า น่าเสียดาย
ด้วยมาหลง คารมย์ คมคนแก่
ต้องตายแน่ แท้เรา ถ้าเขาหน่าย
ทำอย่างไร ดีหนอ ท้อและอาย
อยากปองหมาย หนุ่มวัยดึก คงคึกดี
มัวพะว้า พะวง คงเจ็บปวด
เกรงจะชวด อีกครั้ง ดังก่อนนี่
จะเอ่ยออก บอกไป เป็นไรมี
เจอผิดหวัง อีกที ต้องหนีตาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
