ไยปล่อยเตาเผาผลาญจนซ่านร้อน
คงฉะอ้อนร่อนซึ้งไปฤทัยหญิง
มีใครเขาพะเน้าพะนอคลอแอบอิง
เขาชวนวิ่งมิ่งขวัญสวรรค์เพลิน
ระวังตัวหัวใจถูกใครเผา
แล้วจะเศร้าเหงาว้างยามห่างเหิน
เหมือนเช่นกาอุราร้าวยากก้าวเดิน
เมื่อถูกเมินประเชิญทุกข์ที่รุกโรม...
" บูรพ์ "
นั่งใจลอย คอยเก้อ เหม่อมองหา
เขามิมา นานนัก รักถั่งโถม
เก็บรักแน่น แฟ้นหนา มิมาโลม
ไฟรักโทรม ซ้ำหนัก ครารักลา
เป็นผลพวง กลวงใน ทำร้ายจิต
เฝ้าคอยคิด คอยแล ชะแง้หา
ทำอะไร ใจถลำ มินำพา
ต้องผวา พลั้งเผลอ นั่งเซ่อซึม
เขามิมา นานนัก รักถั่งโถม
เก็บรักแน่น แฟ้นหนา มิมาโลม
ไฟรักโทรม ซ้ำหนัก ครารักลา
เป็นผลพวง กลวงใน ทำร้ายจิต
เฝ้าคอยคิด คอยแล ชะแง้หา
ทำอะไร ใจถลำ มินำพา
ต้องผวา พลั้งเผลอ นั่งเซ่อซึม
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
