อรุณรุ่ง พรุ่งแจ้ง แสงอุษา
เหล่านกกา ถลาร่อน จากคอนถิ่น
สกุณา แว่วดัง ฟังชาชิน
น้ำไหลริน มองเหม่อ จนเผลอไกล
กาน้ำร้อน ตั้งเตา เผาจนแห้ง
ก้นกาแดง ร้อนมาก จนอยากไหม้
เสียงหมาเห่า กระโชก ชะโงกไป
ตื่นตกใจ จากภวังค์ หันหลังดู
รีบมาปิด เตานั้น พลันใจเต้น
ภาพที่เห็น น้ำหาย ไม่เหลืออยู่
ใจระทึก นึกไป ตายแล้วตรู
นั่งคุดคู้ กอดเข่า มองเตาไฟ
บังเอิญกาน้ำร้อนเสีย ต้มน้ำร้อนเอง นานๆทีเลยลืมไปอ่ะ(ใจเต้นถี่จัง)
"ดิน"
เหล่านกกา ถลาร่อน จากคอนถิ่น
สกุณา แว่วดัง ฟังชาชิน
น้ำไหลริน มองเหม่อ จนเผลอไกล
กาน้ำร้อน ตั้งเตา เผาจนแห้ง
ก้นกาแดง ร้อนมาก จนอยากไหม้
เสียงหมาเห่า กระโชก ชะโงกไป
ตื่นตกใจ จากภวังค์ หันหลังดู
รีบมาปิด เตานั้น พลันใจเต้น
ภาพที่เห็น น้ำหาย ไม่เหลืออยู่
ใจระทึก นึกไป ตายแล้วตรู
นั่งคุดคู้ กอดเข่า มองเตาไฟ
บังเอิญกาน้ำร้อนเสีย ต้มน้ำร้อนเอง นานๆทีเลยลืมไปอ่ะ(ใจเต้นถี่จัง)
"ดิน"
มายืนคอยคนดีตอนตีห้า
มองเห็นหมาตาเขียวแยกเขี้ยวใส่
อยากอัดให้ร้องเอ๋งแต่เกรงใจ
หยิบน่องไก่ให้กินติดสินบน
เจ้าของหมาสงสัยยังไม่ตื่น
อากาศชื้นหนาวเย็นจับเส้นขน
แต่แปลกที่หัวใจเหมือนไฟลน
คิดถึงคนบนบ้านเจ้าหวานตา
เจ้ารู้ไหมคนดีพี่คอยอยู่
เถอะโฉมตรูเร็วไวมาไล่หมา
เจ้าอย่าเพิ่งสนใจน้ำในกา
รับพี่ยาเข้าห้องเถอะน้องดิน
navee
มองเห็นหมาตาเขียวแยกเขี้ยวใส่
อยากอัดให้ร้องเอ๋งแต่เกรงใจ
หยิบน่องไก่ให้กินติดสินบน
เจ้าของหมาสงสัยยังไม่ตื่น
อากาศชื้นหนาวเย็นจับเส้นขน
แต่แปลกที่หัวใจเหมือนไฟลน
คิดถึงคนบนบ้านเจ้าหวานตา
เจ้ารู้ไหมคนดีพี่คอยอยู่
เถอะโฉมตรูเร็วไวมาไล่หมา
เจ้าอย่าเพิ่งสนใจน้ำในกา
รับพี่ยาเข้าห้องเถอะน้องดิน
navee