สายลมลวง ทวงถาม ยามเหงาหงอย
ใจดวงน้อย คอยใคร ไยเฝ้าฝัน
ตั้งตานับ ลับเลื่อน เดือนปีวัน
ไม่สุขสันต์ หวั่นหวาด ประหลาดใจ
สายลมลวง หลอกล่อ ให้รอรัก
เศร้ายิ่งนัก ทักทาย พระพายไหว
เย็นชั่ววูบ ลูบโลม โฉมทรามวัย
ประหนึ่งใคร มาลูบ จูบดวงแด
มองท้องฟ้า อาวรณ์ สะท้อนจิต
คร่ำครวญคิด พิจเพ่ง เล็งแน่วแน่
ฝากสุนทร ออดอ้อน วอนอย่าแปร
โปรดเหลียวแล ใจนี้ ที่หมองตรม
ขอลมหวน ทวนกระแส มาแลเหลียว
ใจฉันเปลี่ยว เพียงใด ไม่รู้สม
รักครั้งแรก แทรกทรวง ทุกห้วงปม
อย่าให้คอย นานนม ขมขื่นทรวง
หากไม่กลับ ลับแล้ว ไร้แววใส
สงสารใจ จริงแท้ แพ้ห่วงหวง
คงหมดสิ้น ถิ่นรัก หักทั้งปวง
เจอแต่ลวง หลอกเรื่อย แสนเหนื่อยใจ
อยากคิดหวนทวนกลับยามหลับฝัน
ถึงคืนวันฉันชื่นรื่นหวามไหว
แนบเคียงน้องประคองขวัญคู่กันไป
กลางแขไขใสสว่างกระจ่างเดือน
ชี้ชมดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า
ระดะดื่นชื่นผกายากหาเหมือน
ทั้งกลิ่นอายสายสวาทนงนาฏเตือน
อย่าลืมเลือนเพื่อนใจให้จาบัลย์
ก็เพียงฝันสรรค์สร้างเมื่อร้างจาก
เมื่อรักพรากฝากไว้แต่ในฝัน
ตัวจริงลับวับไปอยู่ไหนกัน
หรือเทวัญนั้นพรากให้จากเรา
โอ้ถวิลไม่สิ้นสุดถึงนุชน้อง
ใคร่ร่ำร้องฟ้องเทวัญว่าฉันเหงา
ไยชิงนุชฉุดหญิงไม่ทิ้งเงา
ปล่อยพี่เฝ้าเปล่าเปลี่ยวโศกเสียวทรวง...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
